Αποδοχή πραγματικότητας - το μεγάλο βήμα!

Για να αγαπάμε τον Εαυτό μας πρέπει να βλέπουμε (δεχόμαστε) τους άλλους όπως είναι, δηλαδή η εικόνα να είναι ακέραιη (χωρίς δραματοποίηση - ωραιοποίηση - κατάκριση) και μετά επιλέγουμε τί θα κάνουμε.
Δέχομαι τον άλλον όπως είναι δεν σημαίνει ότι πιέζω τον εαυτό μου να μείνει μαζί του, αλλά βλέπω την πραγματικότητα όπως είναι και παίρνω τις αποφάσεις μου για το πώς θα δράσω.

Πόση ψυχική ταλαιπωρία και πόσος πόνος προκύπτει από το γεγονός ότι, ενώ έχουμε όλα τα σημάδια, αρνούμαστε να αποδεχθούμε ότι οι άνθρωποι με τους οποίους συναναστρεφόμαστε σε κάθε μορφή σχέσης, έχουν κάποια πολύ αρνητικά χαρακτηριστικά που αντιβαίνουν στις αρχές και τις αξίες μας.
Έχουν ελαττώματα και αδυναμίες που μας είναι δυσβάστακτα για τα δικά μας ζητούμενα.

Τα σημάδια μέσω γεγονότων είναι εκεί, μας "μιλάνε" αλλά εμείς είτε τα ωραιοποιούμε (διότι έτσι μας βολεύει), είτε τα δραματοποιούμε (διότι επαναπαυόμαστε στον ρόλο του αδικημένου θύματος), είτε σπαταλάμε την ενέργειά μας να τα κατακρίνουμε χωρίς ουσιαστική δράση όμως.

Αποτέλεσμα;

Δυσανασχετούμε, φθειρόμαστε χάνοντας την ενέργειά μας, όμως λύση δεν βρίσκουμε και η κατάσταση διαιωνίζεται, ο χρόνος κυλάει... και κάποια στιγμή συνειδητοποιούμε ότι χάθηκε πολύτιμος χρόνος και ενέργεια από την ζωή μας, διότι τον σπαταλήσαμε νομίζοντας κάθε φορά ότι τα πράγματα θα αλλάξουν.
Τα πράγματα όμως σχετικά με τις συμπεριφορές των άλλων δεν αλλάζουν επειδή το θέλουμε εμείς!

Τί μπορούμε να κάνουμε;

Να αποδεχθούμε ότι οι άνθρωποι είναι όπως είναι. Δεν είμαστε εμείς οι κριτές τους.
Εμείς θα αποδεχθούμε ότι αυτή είναι η πραγματικότητα στις συμπεριφορές των άλλων (χωρίς να τους κατακρίνουμε) και μετά επιδιώκουμε να κάνουμε κάποιες διορθωτικές κινήσεις στην δική μας διαχείριση των καταστάσεων που δεν μας αρέσουν.

• αν προκύψει κάποια βελτίωση στην κατάσταση, καλώς η σχέση συνεχίζεται
• αν, έστω και με την αλλαγή της δικής μας διαχείρισης δυσαρμονικών καταστάσεων δεν προκύπτει βελτίωση, απομακρυνόμαστε με τον πιό απλό τρόπο που θα βρούμε

Άλλη λύση δεν υπάρχει!

Όμως συμβαίνει κάτι μαγικό!

Όταν αποφασίσουμε να δούμε την πραγματικότητα όπως είναι, όσο οδυνηρή και να είναι, απελευθερώνεται από μέσα μας όλη η ενέργεια που χρησιμοποιούμε για την αλλοίωσή της και γινόμαστε πιό ήρεμοι και απίστευτα δημιουργικοί στην εύρεση λύσεων σε όποια κατάσταση και να προκύψει.
Φεύγει από επάνω μας το τεράστιο βάρος της προσπάθειας να αλλαξουμε το υπαρκτό για να το κάνουμε κάτι που δεν γίνεται να συμβεί.
Έτσι η ζωή γίνεται πιό απλή και πιό εύκολη σε όλα.
Χρειάζεται όμως να γίνει το πρώτο μεγάλο βήμα: η αποδοχή της πραγματικότητας όπως είναι και όχι όπως θα θέλαμε να είναι.

Ευδαιμονία δεν είναι η κτήση της αρετής, αλλά η χρήση της.
Αρχύτας ο Ταραντίνος

Καλό θερινό ηλιοστασιο με φώτιση!

Σημείωση: η αναδημοσίευση επιτρέπεται μόνον αν είναι εμφανής η πηγή