Σοφος στην πραξη ή στην θεωρια;

Αν καποιος καταφερει να επιλυει τα θεματα του μεσα στην καθημερινοτητα με τον απλουστερο τροπο (οχι... με τον δυσκολοτερο) και να εχει ενα περισσευμα διαθεσης για να απολαμβανει καθε τι που κανει μικρο ή μεγαλυτερο μεσα στην ημερα του, ειναι ... σοφος!

Για να μπορεσει μια ψυχη, που παιρνει μερος στο "δυσκολο παιγνιδι" της γηινης ζωης, να το επιτυχει αυτο χρειαζεται να αντιληφθει πολυ βαθυτερα την υπαρξη...
Ενω βλεπει καθαρα ακεραιη την εικονα σε καθε τι που συμβαινει γυρω του (χωρις δραματοποιηση - ωραιοποιηση - κατακριση), μπορει να βρισκει ευχαριστηση, ικανοποιηση, απολαυση και στις "ωραιες" στιγμες της ζωης και στην επιλυση των "δυσκολιων".

Αν η ... σοφια μας δεν μας βοηθαει στην πραξη να το επιτυχουμε αυτιο, δεν χρησιμευει σε ... τιποτα.
Ειναι μια αχρηστη ψευδαισθηση.

Ας ... απολαμβανουμε λοιπον!!!